Beelden voor de bib

Kristien Van Herewegen - ‘Twist’

De creatie begon met een vertrouwd lichaamsdeel: puur, eenvoudig, klassiek en door iedereen gekend. Dan volgt iets onverwachts.  Door de figuren om te keren en samen te brengen, wordt getoond dat wat vast en onveranderlijk lijkt, toch vol verrassingen kan zitten. In elke vaste vorm kan een onvoorspelbare wending schuilen, wachtend om ontdekt te worden. Het werk balanceert tussen realisme en vervreemding.

Het beeldhouwwerk lijkt op een verhaal in een boek waarin een plotwending de koers van het verhaal drastisch verandert. Je slaat een bladzijde om en een nieuw onverwacht perspectief overvalt je. 

De twist is wat het kunstwerk en een verhaal zo krachtig maakt, beiden dagen ons uit om voorbij de oppervlakte te kijken en ons eigen begrip in vraag te stellen. Zoals een schrijver zijn verhaal ombuigt en ons achterlaat met vragen en nieuwe inzichten, zo doet het beeldhouwwerk dat, met zijn fysieke vorm.

Ademt dit beeld de kracht van 'TWIST'?

Philippe Desnerck - ‘De vrije val’

Het werk toont een persoon in vrije val, gevangen in het kwetsbare moment tussen springen en landen. De figuur gekleed in een simpele, vloeiende outfit, heeft de armen wijd gespreid, alsof het de lucht omarmt. De gezichtsexpressie is een mengeling van concentratie en pure verrassing, het moment van de volledige overgave aan de vrijheid. Het is alsof de tijd even stilstaat, een moment van ontketende energie en avontuur.

De lijnen zijn gebogen, met een lichte vervorming die de snelheid en de opwinding van de val benadrukt. De ruimte eromheen is vrij, onbegrensd. Er is geen horizon, geen start of einde, enkel het gevoel van het moment zelf. Het beeld roept een intens gevoel van vrijheid op, maar ook van kwetsbaarheid. Het is een moment van pure durf en zelfvertrouwen, vastgelegd in de chaos van de val, waarin het onbekende zich openbaart als iets moois en bevrijdends.

Ann Goeman - ‘Huid van stilte’

We worden geboren uit een cocon, gewikkeld in warmte, bescherming en geborgenheid. Een plek die ons omhult, waar de buitenwereld nog niet te dichtbij komt. Hier zijn we veilig, hier zijn we wie we zijn zonder oordeel, zonder verwachting.

Sommigen van ons groeien eruit, breken door de dunne wand en spreiden hun vleugels. Anderen keren er steeds weer naar terug, als een toevlucht wanneer de wereld te hard, te chaotisch, te onbegrijpelijk wordt. Onze cocon is een plek van rust, maar soms ook van gevangenschap.

Voor wie met een beperking leeft, is de cocon niet altijd een keuze. Het is een ruimte waarin je vast kunt zitten, niet omdat je niet wíl vliegen, maar omdat de wereld buiten niet gemaakt is om je vleugels te dragen. Het is een dunne scheidingslijn tussen bescherming en beperking, tussen geborgenheid en eenzaamheid.

Erik De Smedt - ‘Verbindingen in tijd’

De bibliotheek is al 175 jaar een plek waar kennis wordt gedeeld, verhalen worden ontdekt en mensen met elkaar en met ideeën worden verbonden. Boeken en verhalen vormen bruggen tussen generaties, overbruggen tijd en ruimte, en openen nieuwe perspectieven. Dit kunstwerk vertaalt die essentie in vorm en materiaal, waarbij drie elementen – Acrylic One, hout en cortenstaal – symbool staan voor de rijke geschiedenis, de voortdurende groei en de tijdloze waarde van de bibliotheek.

Het diepe rood van Acrylic One staat voor de levendigheid van taal en de kracht van verbeelding. Rood is de kleur van passie, energie en transformatie. De ruwe, handgevormde randen symboliseren de dynamiek van kennis: altijd in beweging, nooit afgerond, steeds opnieuw geïnterpreteerd en doorgegeven. Verhalen en ideeën zijn geen vaste entiteiten, maar evolueren door de tijd en krijgen telkens weer nieuwe betekenissen.

Het warme Oregon- en douglashout verbeeldt groei en continuïteit. Zoals een boom door de jaren heen jaarringen vormt, zo groeit ook de bibliotheek: laag voor laag, boek voor boek, lezer voor lezer. Hout, een natuurlijk en organisch materiaal, staat voor de menselijke kant van kennis en cultuur. Het herinnert ons eraan dat de bibliotheek niet alleen een verzameling boeken is, maar een levende gemeenschap van mensen die lezen, leren en elkaar inspireren.

Het robuuste cortenstaal belichaamt de standvastigheid en tijdloosheid van de bibliotheek. De roestlaag, die zich door blootstelling aan de elementen vormt, beschermt en versterkt het materiaal, net zoals kennis zich ontwikkelt en verdiept door tijd en ervaring. Staal draagt de sporen van het verleden in zich, maar blijft stevig en onverwoestbaar – een metafoor voor het blijvende fundament van literatuur, wetenschap en gedeelde wijsheid.

Stef Noens - ‘Herinneringen hergebruikt’

‘Herinneringen hergebruikt’ is een vrolijke chaos van lijnen, vormen en kleuren geworden. Hergebruik van houten planken en balken van ons oud clubhuis dat plaats heeft gemaakt voor onze huidige woonst. Hergebruik van oude nagels uit de gereedschapskist van mijn opa. Hij zou trots zijn om te weten dat zijn nagels nu deel uitmaken van iets dat zowel duurzaam als betekenisvol is. Hergebruik van de technische raad en kennis van mijn vader, schrijnwerker op rust, die me in mijn jeugdjaren ingewijd heeft in de geheimen van hout- en timmerwerken. En dan is er nog in de maquette te zien, de zelfgemaakte verf! De kleuren zijn niet willekeurig gekozen; mijn dochter, heeft geholpen bij het kiezen en maken van de perfecte kleurencombinatie die bijdraagt aan de levendige uitstraling van dit werk.

Dit werk overstijgt dus verschillende generaties. Al hebben we gekozen eenmaal het werk in zijn huidige grootte stond, gekozen voor de patine die het hout zelf had gekregen door de jaren heen. ‘Herinneringen hergebruikt’ is een kunstwerk dat je uitnodigt om stil te staan bij het verleden terwijl je geniet van het heden. Het hergebruik van materialen symboliseert niet alleen duurzaamheid, maar ook het vermogen om oude herinneringen een nieuwe plek in ons leven te geven. Door materialen te hergebruiken, geven we niet alleen een nieuwe waarde aan het oude, maar we bewaren ook de herinneringen die ermee verbonden zijn. Hergebruik is de manier om het verleden te eren en de toekomst te verrijken. Het hergebruiken van materialen is als het herontdekken van vergeten schatten, het geeftons de kans om nieuwe kunst te creëren terwijl we de ziel van het verleden behouden.

Koester je herinneringen!

Dankjewel aan:

Lies D’hanis, docent beeldhouwen, voor haar technische en creatieve begeleiding en haar geduld de afgelopen 4 jaar.

Zita Noens, dochter, voor haar kleuradvies.

Florimond Dua, opa, voor zijn nagels.

Werner Noens, vader, voor de technische bagage.

En de medestudenten KASK, voor hun kritieken, opmerkingen en adviezen.

Martine Sterck - ‘Eye see you’

Een netwerk van blikken
gevangen in ruimte en tijd.
Ogen die staren, ontwijken,
observeren. 

Lijnen als gedachten,
chaotisch en verweven,
maar altijd verbonden,
altijd zoekend. 

Dit kunstwerk leeft,
ademt zien en gezien worden.
Elke hoek biedt een ander perspectief,
een ander verhaal van waarneming.
De ogen lijken vragen te stellen.
Wie kijkt? Wie wordt gezien?

In de wirwar van staven
ontstaat betekenis,
zoals patronen groeien uit chaos.
Het is een spel van reflectie,
van buiten naar binnen en
weer terug. 

Een ode aan het kijken,
waar zien niet stopt
bij het oog
maar begint in de ziel.

Petra De Man - ‘Verbeelding’

Even voorstellen... Petra De Man, 55 jaar, mama van 2, pedicure en creatieve duizendpoot.

De bibliotheek... Boeken... Verhaaltjes over beestjes... En toen kwam de gorilla of hoe het draad en weefwerk, de lettertjes van het verhaal uitbeelden en hoe in mijn verbeelding de gorilla tot leven kwam.

Nathalie Pien - ‘Manifest’

"Ik verbeeld wat de tijdsgeest mij influistert. Ik ben slechts de boodschapper. Het beeld is de boodschap. Het beeld is wat het is. Ik bevind mij momenteel in de mooiste positie die het leven te bieden heeft. Ik ben leerling. Ik leer bij en ik mag fouten maken. Ik leef in één voortdurende beweging met mijn creaties."