De sage van het Ros Beiaard en de Vier Heemskinderen vindt haar oorsprong in de middeleeuwse ridderroman en kende een enorme verspreiding over grote delen van Europa. Zangers, volksvertellingen en ommegangen zorgden ervoor dat in de 15de eeuw zowat iedereen met het universele heldenverhaal vertrouwd geraakte. De inhoud behandelt de problematiek van de feodaliteit in de vroege middeleeuwen en gaat terug tot de periode van Karel de Grote.
De sage van het Ros Beiaard en de Vier Heemskinderen past in de traditie van Karelromans, populaire literatuur uit de middeleeuwen, waarin de figuur van Karel de Grote (748-814) een belangrijke rol speelt. Deze verhalen werden veelal verteld door minstrelen, dichters-zangers die rondtrokken van dorp tot dorp. Spanning en sensatie waren daarbij belangrijker dan historische correctheid of interne samenhang.
Oorspronkelijk ontstaan als een Oudfrans heldendicht, met ‘Renaud de Montauban’ als hoofdpersonage, verspreidde het verhaal zich al snel over heel Europa. Er zijn versies bekend in het Duits, Italiaans, Engels en uiteraard ook in het Nederlands.
Hoewel de verhalen onderling lichtjes verschillen, zijn er een aantal elementen die steeds terugkeren zoals de strijd tussen Aymon en Karel, het optreden van een mysterieuze tovenaar Malegys, en uiteraard het wonderpaard, genaamd Beiaard, dat trouw aan de zijde staat van de vier Aymonszonen.
Al deze ingrediënten, doorheen de eeuwen vermengd met lokale verwijzingen, zorgen ervoor dat het verhaal over Beiaard en de Heemskinderen ook vandaag nog tot de verbeelding blijft spreken van talloze mensen, niet alleen in Dendermonde maar in grote delen van Europa.
